باز زنده سازی شهری، راهکاری پایدار در معماری زمینه گرا ( نمونه موردی شهر شهر کرد )

شهر محصول دوره های تاریخی متعدد و حاصل روابط خاص میان وجوه اجتماعی، فرهنگی، انسان شناسی، جغرافیایی و اقتصادی است و معماری امروز نیز در آینده بخشی از تاریخ شهرها خواهد بود؛ لذا شهر یک کلیت مادی است که توسط اذهان یا شعورهای انسانی ساکن در آن ادراک می شود که به زمینه های اجتماعی - فرهنگی، اقتصادی و زیست محیطی آن قوم و ملیت مربوط می شود. ایجاد انتظامی ذهنی برای درک کلیت فوق ضرورت دارد. معماری زمینه گرا و معماری پایدار هر دو بر پیوند با محیط تأکید دارند براساس زمینه گرایی هر بنا با توجه به زمینه های فرهنگی اجتماعی تاریخی کالبدی اقلیمی و شرایط ویژه ی ساختمان شکل می یگرد، براساس این تعریف بناهای یک شهر خود سرمایه های فرهنگی منابع تاریخی و دارای پتانسیلهای اجتماعی و اقلیمی می باشند. امروز به دلیل کمبود فضا برای نیاز روزمره ی مردم به مسکن و مکانهای مختلف شهری، به مواره شاهد تخریب بناهای موجود و مهیا کردن زمین آن براس استفاده ی مجدد هستیم. لیکن با توجه به ارزش قابل توجه بناها به عنوان زمینه و بر مبنای رویکرد پایداری در زمینه گرایی با حفظ و باز زنده سازی بناهای موجود می توان طراحی را به اجرا گذاشت که شمن تامین فعالیت های مورد نیاز شهر و مردم، بازده معماری زمینه گرا را افزایش دهد. در این پژوهش با مطالعه منابع کتابخانه ای مربوطه و با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی به بررسی داده های توسعه پایدار شهری، معماری زمینه گرا، بافت شهری شهر کرد پرداخته و در نهایت راهکارهایی جهت باز زنده سازی بافت شهری شهر کرد ارائه می گردد که ضمن برجسته نمودن ویژگی های دارای ارزش، اهداف توسعه پایدار و معماری زمینه گرا را نیز در آن محقق سازد.

کلیدواژه ها:

باز زنده سازی ، شهر ، توسعه پایدار ، معماری زمینه گرا ، شهر کرد