پیشبینی کننده های فرسودگی زناشویی در زنان

در دهه های اخیر موضوع فرسودگی زناشویی توجه ویژهای را به خود جلب کرده است. در تحقیق حاضر براساس دو دیدگاه وجودگرایی وبرابری، نقش رضایت و تعارضات به عنوان عوامل پیشبینی کننده فرسودگی زناشویی مورد بررسی قرارگرفته است. پژوهش حاضر یکمطالعه همبستگی است. جامعه آماری پژوهش زنان و مردان متاهل میباشد که در سال 1390 با روش نمونه گیری خوشهای چند مرحلهایانتخاب شدند. برای جمع آوری دادهها از مقیاس فرسودگی زناشویی، مقیاس رضایت زناشویی جامع و مقیاس تعارض زناشویی استفاده شد. اطلاعات بدست آمده از طریق آزمون همبستگی، تحلیل رگرسیون و آزمون تی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که رضایتزناشویی و تعارض زناشویی توانایی پیشبینی فرسودگی زناشویی را دارند. مهمترین عوامل پیشبینی کننده فرسودگی عبارت بودند از فقدانعشق و علاقه، فکر خاتمه دادن به زندگی مشترک، فقدان شاد بودن با هم، پشیمانی از انتخاب همسر و عدم احساس خوشحالی در زندگی مشترک و از عناصر تعارضات زناشویی احساس بیحوصلگی نسبت به همسر و احساس تنهایی در زندگی بود. نظریه وجودگرایی بهتر از دیدگاه برابری فرسودگی زناشویی )رضایت زناشویی( را تبیین میکند. احتمالأ امکان ابراز هیجانات در شرایط تعارض موجب این تفاوت اثر شده است.

کلیدواژه ها:

فرسودگی ، رضایت ، تعارض ، خانواده ، روابط زناشویی