سیاست جنایی تقنینی ایران در زمینه تولید مواد مخدر و روان گردان با مطالعه اسناد بین المللی

آنچه امروز در جوامع مختلف بشری دغدغه ای بس عظیم میان آحاد مردم و مسئولین ایجاد کرده است و به نوعی همه اقضار جامعه اعم از دولت، قوه قضاییه و خانواده ها را سردرگم کرده استعاملی است که می توان آن را بحران قرن 21 نامید اعتیاد و کشت مواد مخدر است که تنها راه مبارزه با آن نمی تواند مقابله مستقیم کیفری می باشد چرا که اگر چنین بود در این چنین بود در این چند قرن اخیر که رواج آن همه گیر شدهاست باید رو به کاهش سوق می یافت در حالی که نه تنها رو به زوال نرفته است بلکه روز به روز برتنوع این مواد روانگردان افزوده می شود به گونه ای که در حال حاضر بیش از 400 نوع ماده روانگردان تولیدمی شود حال سوالی که مطرح است این است که چه راهکارهای را میتوان برای پیشگیری از کشت وتولید مواد روانگردان در نظر گرفت تا هم بتوان از تولید جلوگیری نمود و هم مقابله کیفری به مفهوم امروزی برای جامعه دردسر ساز نباشد. امروزه برخورد صرفا کیفری باپدیده های مجرمانه امری مذموم و نادرست تلقی می شود از این رو سیاست کیفری جای خود را به سیاست جنایی واگذار کرده است البته این امر به معنی کنار نهادن حقوق کیفری در برخورد با پدیده های مجرمانه نیست زیرا حقوق کیفری همجنان جزئی از سیاست جنایی و باه عبارت درست تر جزء اصلی آن است هدف از انجام این مطالعه سیاست جنایی تقنینی ایران در زمینه تولید مواد مخدر و روانگردانی با مطالعه اسناد بین المللی می باشد.

کلیدواژه ها:

سیاست جنایی ، مواد روانگردان ، حقوق بین المللی