رابطه بین مدیریت دانش با سرمایه اجتماعی

مدیریت دانش سعی بر این دارد تا محدودیت های سازمانی را از بین ببرد، ارتباطات و مشارکت را افزایش دهد و دانش محلی را به دانش سازمانی تبدیل کند. مدیریت دانش حول محور بهبود، نوآوری و نیل به اهداف دور میزند. مدیریت دانش بر استفاده از دانش برای ایجاد مزیت رقابتی و پویایی شرکتها در محیط با رشد سریع و پیچیده ی امروزی تاکید دارد. در شرایطی که اهمیت عوامل تولید هم چون سرمایه، نیروی کار و زمین به دلیل در دسترس بودن یا امکان جایگزینی کم شده است، دانش مهمترین منبع تولید و تعیین کنندهی پیشتاز رقابت شده است. مدیریت دانش به خلق،اشتراک گذاری و نفوذ دادن دانش در فکر، ذهن و تخیل افراد میپردازد و تلاش میکند تا دانش های پراکنده شده در افراد سازمان را به گونه ای جمع آوری و مدیریت کند تا به خلق دانش جدید منجر شود. یکی از قابلیت ها و عوامل مهم سازمانی را که میتواند به سازمانها در خلق و تسهیم دانش کمک بسیار و برای آنها در مقایسه با سازمانهای دیگر مزیت سازمانی پایدار ایجاد کند، سرمایه اجتماعی است. سرمایه اجتماعی بستر مناسبی برای بهره وری سرمایه انسانی و فیزیکی و راهی برای نیل به موفقیت قلمداد میشود. سرمایه اجتماعی میتواند باعث ارتقای توانایی سازمان برای مدیریت دانش شود چون این مورد دارای ظرفیت برای انجام کارهای متنوع میباشد. سرمایه اجتماعی در ارتباط با به واسطه تأثیرگذاری بر شرایطی شود که برای سرمایه فکری گروهی ایجاد دانش میتواند باعث تسهیل در رشد وقوع تبادل و ترکیب ضروری میباشد.

کلیدواژه ها:

مدیریت دانش ، دانش ، سرمایه اجتماعی ، سازمان