بررسی سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران (از منظر هویت، ساختار کارگزار)

رویکرد هر نظریه پرداز به مسأله کارگزار- ساختار یا نحوه تعامل کارگزار- ساختار، یکی از عوامل کلیدی جهت دهنده به برداشت و تحلیل وی در مورد محیط اجتماعی تحت مطالعه اش می باشد. این مقوله،به طور اخص، در رشته روابط بین الملل و سیاست خارجی بسیار مورد توجه است. به طور کلی، در این رشتهسه رویکرد هویت، ساختارمحور، کارگزارمحور و ساخت یابی گر ا، قابل بازشناسی است. در حوزه نظریه هایسیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران نیز می توان دو رویکرد کلی متمایل به کارگزارمحوری وساختارمحوری را شناسایی کرد که اولی بر نقش تعیین کننده کارگزاری جمهوری اسلامی در جهت دهی بهساختارهای بین المللی و دومی بر ضرورت سازگاری جمهوری اسلامی با الزامات ساختاری بین المللی تأکیددارد. در حالی که گفتمان نظری حاکم بر سیاست خارجی ایران ، در دهه 1360 ، غالب ا کارگزارمحورانه بود،بعدها گفتمان متمایل به ساختارمحوری پررنگتر گردید. پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و بهره مندی از منابع کتابخانه ای و اینترنتی انجام شده است.

کلیدواژه ها:

جمهوری اسلامی ایران ، سیاست خارجی ، کارگزار ساختار ، ساختارمحوری ، هویت