رابطه امید و انگیزش تحصیلی با خودکار آمدی تحصیلی در دانش آموزان دوره اول متوسطه

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین امید و انگیزش تحصیلی با خودکارآمدی دانش آموزان دوره اول متوسطه ناحیه دو شهر خرم آباد در سال تحصیلی 95-1394 بود. روش پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش،شامل کلیه دانش آموزان دوره اول متوسطه شهر خرم آباد در سال تحصیلی 95-1394 بود که بر اساس روش نمونه گیری طبقه ای نسبی و بر اساس جدول مورگان 368 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه امید اسنایدر(2000)، انگیزش تحصیلی والرند(1989) و خودکارآمدی تحصیلی اون و فرامن (1988) بود. برایتجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش گام به گام) با استفاده از نرم افزار spss-18 استفاده شد. نتایج نشان داد بین امید و مؤلفه های آن با خودکارآمدی تحصیلی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (p<0/01). همچنین از بین مؤلفه های انگیزش، فقط انگیزش درونی با خودکارآمدی تحصیلی رابطه مثبت و معنادار داشت (p<0/01). همچنین تفکر راهبردی، انگیزش درونی و انگیزش بیرونی، توانایی پیشبینی خودکارآمدی تحصیلی را به صورت معنادار دارند.

کلیدواژه ها:

امید ، انگیزش تحصیلی ، خودکارآمدی تحصیلی