بررسی اهمیت خاک در ترسیب کربن

ترسیب کربن به عنوان فرایندی عمل می کند که طی آن دیاکسیدکربن از اتمسفر گرفته شده و در بافتهای به صورت ئیدراتهای کربن ذخیره شده و سپس بخشی از آن به صورت کربن لاشبرکت و کربن آلی خاکت ذخیره می گردد. ترسیب کربن در بیوماس و خاکث نیزکه باعث تعدیل اثر گلخانه ای میگردد، می تواند به عنوان منفعت و سود اضافی حاصل از فعالیت ها و عملیات احیاء اراضی تخریب شده مطرح گردد. افزایش ترسیب کربن خاک علاوه برافزایش کیفیت خاک بر بهبود دانه بندی و پایداری خاکدانه ها تاثیر گذار بوده و از افزایش فرسایش خاک نیز جلوگیری می کند. هرگونه تلاش در جهت افزایش پتانسیل بیولوژیک اراضی و بازگرداندن ظرفیت های از دست رفته عرصه های منابع طبیعی که در راستای توسعه پایدار باشد، افزایش ترسیب کربن و یا جلوگیری از انتشار و هدر رفت کربن را نیز به همراه دارد. در چنین شرایطی است که در بسیاری از مطالعات، ترسیب کربن به عنوان ارزش افزوده برای پروژه های اصلاح، احیاء و مدیریت عرصه های منابع طبیعی در نظر گرفته می شود. تحقیقات روی روشهای جدید افزایش ترسیب کربن و افزایش زمان بقای کربن در خاکث، نیاز به توسعه دارد و این توسعه نیازمند استفاده از علوم مولکولی، شیمی کلوئیدها، مهندسی ژنتیکت و اصول اصلاح نباتات است. ترسیب کربن خاک بخش مهمی از ترسیب کربن در اکوسیستم خشکی است و تاثیر شدیدی بر CO2 اتمسفر دارد بطوریکه تغییرات کم در تراکم کربن خاک در اثر تغییر اراضی ممکن است تغییرات زیادی در تراکم CO2 اتمسفری ایجاد کند.

کلیدواژه ها:

خاک ، ترسیب کربن ، مواد الی ، نفوذپذیری خاک