ارزیابی ریسک اعتباری مؤسسات مالی برای مشتریان حقیقی (مطالعه موردی شعب بانک تجارت رشت)

از دیدگاه نظری هر فعالیت اقتصادی همراه با درجه ای از ریسک است. ریسک را نمی توان حذف کرد؛ بنابراین نگرش علمی به مسئله ی ریسک چیزی جز ارزیابی و مدیریت آن نیست. بانک ها با توجه به ماهیت فعالیت شان با مخاطرات زیادی مواجه هستند. اما ریسک اعتباری بیشترین نقش را در توان سودآوری آن ها دارد و علیرغم ابداعات و نوآوری های موجود در نظام بانکی، ریسک عدم بازپرداخت وام از سوی وام گیرنده هنوز هم به عنوان دلیل عمده عدم موفقیت بانک ها محسوب می شود. از این رو در این پژوهش به منظور ارزیابی ریسک اعتباری مشتریان حقیقی بانک، از اطلاعات مشتریان خوش حساب و بدحساب شعب بانک تجارت شهر رشت استفاده شده است و احتمال بدحساب شدن مشتریان با 9 عامل مربوطه توسط روش رگسیون پروبیت دوحالته با استفاده از نرم افزار آماریSPSS مدل شده است. نتایج این مدل حاکی از آن است که احتمال بدحساب شدن مشتریان حقیقی بانک متأثر از 4 عامل وضعیت شغلی، سن، مدت ارتباط مشتری با بانک و نرخ سود می باشد

کلیدواژه ها:

ارزیابی ریسک اعتباری ، مشتریان حقیقی ، مؤسسات مالی ، رگرسیون پروبیت دو حالته