بررسی مسئله دسترس پذیری فضاهای عمومی شهری برای زنان در شهر کرمانشاه

در گذشته، در طراحی شهری، به زنان توجه کمتری می شد و نیازهای آنان برای استفاده از فضاهای شهری، در نظر گرفته نمی شد. امروزه نیز با افزایش درصد شهرنشینی و حضور بیشتر زنان در فضاهای شهری، این روند بدون تغییر باقی مانده است؛ درصورتی کهبرخورداری از حقوق شهروندی مبنایی عالی برای اداره امور انسان به شمار می آید و باید زنان برابر مردان بتوانند از امکانات شهری استفادهکنند، اما همواره زنان در وضعیت نامساعد به سر می برند. مسئله مهم تر اینکه، در دسترس بودن این امکانات محدود، برای افراد در نقاط مختلف شهری، متفاوت است و همه از شرایط یکسان برای بهره مندی از این امکانات برخوردار نیستند؛ لذا هدف این پژوهش، بررسیمیزان دسترسی زنان مناطق مختلف شهر به فضاهای عمومی شهری می باشد تا بدین وسیله به بررسی میزان دسترسی زنان و همچنینمحدودیت های آنان در فضاهای شهری و عوامل مؤثر بر محدودیت آنان و همچنین میزان رضایت آن ها از طراحی شهری و میزان احساس امنیت آنان در این فضاها می پردازیم. روش تحقیق، تبیینی و از نوع پیمایش است و تکنیک جمع آوری داده ها، پرسشنامه محقق ساختهمی باشد که به صورت نمونه گیری خوشه ای از 316 نفر از زنان و دختران بالای 15 سال کرمانشاه، جمع آوری شده است. داده ها با استفاده ازنرم افزارSPSS تجزیه وتحلیل شدند و نتایج حاصل نشان داد که زنان، احساس امنیت کمی در فضاهای شهری می کنند و معتقدند به آن ها در طراحی فضای شهری، توجهی نشده است؛ خصوصاً زنان پایین شهر با مشکلات و محدودیت های بیشتری در استفاده از فضاهای عمومی شهری مواجه هستند. از طرفی، با مشکلاتی چون کمبود وسایل نقلیه مناسب، بالاتر بودن هزینه و مشکلات فرهنگی و خانوادگی مواجههستند. از طرفی حضور کمرنگ این زنان در این فضاها باعث شده است از تعاملات اجتماعی کمتری برخوردار باشند که این امر، مشکلاتی را برای آنان به همراه خواهد داشت. علاوه بر آن، اکثر زنان با محدودیت های زیادی؛ از جمله مشکلات خانوادگی و شغلی، نگهداری فرزندان و بالا بودن هزینه ها برای استفاده از این فضاها مواجه هستند. در این پژوهش، پنج فرضیه آزمون شده که سه فرضیه، تأیید و دو فرضیه، رد شدند

کلیدواژه ها:

زنان ، فضاهای عمومی شهری ، محدودیت ها ، طراحی شهری ، امنیت