معناشناسی واژه «افتراء» با تأکید بر روش «واژه پژوهی موضوعی»

یکی از راه های اساسی برای فهم دقیق آیات قرآن از دیرباز «مفردشناسی» و «واژه شناسی» بوده است که پژوهشگران قرآنب یا با رجوع به فرهنگ های قرآنی و یا با معاجم لغوی به معانی آنها دست می یافتند. اما از آن جا که این پژوهش های کهن یا فقط به بررسی معنای کاربردی این واژه ها در میان عرب زبانان می پرداخت و یا بر اساس همین کاربرد به ذکر معنای قرآنی این وازگان در تک آیه ها بسنده می کرد، نمی توانست معنایی فراگیر و دقیق از آنها را بر اساس کاربردشان در سرتاسر قرآن نشان دهد به گونه ای که بتوان ادعا کرد به معنای جامعی از این مفرد قرآنی دست یافته است. لذا این پژوهش، بر اساس یکی از روش های تفسیر موضوعی یعنی «واژه پژوهی موضوعی» به بررسی واژه «افتراء» در سرتاسر قرآن پرداخته به گونه ای که تفاوت این معنا را با آن چه سایر واژه پژوهان و یا مفرد نویسان قرآنی آورده اند، نموده است. در این پژوهش نامه نشان داده شده است که «افتراء عبارت از گفتار و کرداری است که فاقد پشتوانه علمی، دینی و یا عقلانی است» و دارای مؤلفه های اساسی است که مفهوم معنای افتراء هستند و او را از سایر مترادف ها جدا می سازند.

کلیدواژه ها:

افتراء معناشناسی ، واژه پژوهی موضوعی