بررسی تطبیقی بافت زبانی از دیدگاه مکتب لندن با قواعد تفسیری (قراین فهم)

معناشناسی به عنواان یکی از شاخه های زبان شناسی دانشی نسبتاً نوپاست که با سرعت بسیاری در علوم مختلف انسانی از جمله مطالعات قرآنی کاربردهای فراوانی یافت. مکتب معناشناسی لندن معتقد است که معنا از طریق تحلیل بافت درونی و بیرونی متن کشف می شود. از سوی دیگر درنظر گرفتن قراین یکی از مهمترین قواعد تفسیری است، که به دو دسته قراین پیوسته و ناپیوسته تقسیم می شوند. قراین پیوسته شباهت های بسیار زیادی با مفهوم بافت در مکتب معناشناسی لندن دارد. از همین رو در این پژوهش سعی بر آن است که ابعاد مختلف قراین پیوسته با مفهوم بافت (بافت برون زبانی و درون زبانی) از دیدگاه مکتب لندن مورد بررسی قرار گیرد. آنچه در این مقاله مورد توجه قرار گرفته، بررسی تطبیقی قراین لفظی و غیرلفظی پیوسته از جمله: سیاق، فضای نزول، ویژگی های گوینده سخن، ویژگی های مخاطب، ویژگی های موضوع سخن، مقام سخن، لحن کلام با بافت هایی است که زبان شناسان مکتب لندن مطرح کرده اند. این بافت ها به شرح ذیل است: بافت زبانی، بافت عاطفی، بافت موقعیتی، بافت فرهنگی.

کلیدواژه ها:

معناشناسی ، بافت زبانی ، بافت غیرزبانی ، مکتب لندن ، تفسیر ، قراین پیوسته