ارزیابی فروریزش سازه های بلند مرتبه ی فولادی، طراحی شده بر اساس دریفت های مجاز متفاوت

هدف اصلی از این تحقیق ارزیابی عملکرد سازه های بلند فولادی با سیستم باربر جانبی قاب خمشی ویژه و طراحی شده با آیین نامه های متداول در برابر فروریزش است. در این مسیر عامل دریفت مجاز که یکی از مهمترین عوامل کنترل کننده در طراحی سازه های بلند است، مورد بررسی قرار گرفته است. سازه های طراحی شده دارای سیستم جانبی قاب خمشی ویژه فولادی هستند که بعد از طراحی، به صورت غیرخطی در نرم افزار OpenSees مدل سازی شده اند و عملکرد آنها مطابق با دستورالعمل FEMA P695 ارزیابی شده است. برای این کار نه سازه با تعداد طبقات مختلف (20،25،30) در سه گروه عملکردی طراحی شده برای دریفت مجاز ارائه شده در آیین نامه (AD) ، طراحی شده با دریفت مجاز کمتر از مقدار ارئه شده در آیین نامه (LD) و طراحی شده با دریفتی بیشتر از مقدار دریفت مجاز ارائه شده در آیین نامه (HD) بر اساس الزامات آیین نامه های ASCE 7-10 ، AISC 360-10 و AISC 341-10 در نرم افزار ETABS 2015 طراحی شدند. توسعه ی مدل های غیرخطی در نرم افزار OpenSees صورت گرفته و المان های سازه ای به صورت مفصل پلاستیک در نظر گرفته شده اند. نتایج ارزیابی نشان می دهد که مدل هایی که مطابق با دریفت مجاز آیین نامه، 30% بیشتر از دریفت مجاز آیین نامه و 30% کمتر از دریفت مجاز آیین نامه طراحی شده اند، در محدوده فروریزش مجاز قرار گرفتند. با توجه به این نتایج به نظر می رسد، مقدار دریفت مجاز آیین نامه برای سازه های بلند سخت گیرانه باشد و در عمل بتوان از مقادیر بزرگ تری استفاده کرد که این امر منجر به کاهش هزینه ها در ساخت این گونه سازه ها می شود.

کلیدواژه ها:

سازه های بلندمرتبه فولادی با سیستم قاب خمشی ویژه ، مهندسی زلزله بر اساس عملکرد ، تحلیل دینامیکی فزاینده ، منحنی های شکنندگی فروریزش ، ارزیابی فروریزش