حق آزادی مسکن در قوانین بین المللی وقانون اساسی جمهوری اسلامی ایران

حق مسکن یکی از حقوق مسلم فردی در جوامع بشری می باشد و این حق جز در مواردی که قانون تجویز نموده قابل محدودیت نیست. در تفسیر حق مسکن باید دقت نمود که به مفهوم مضیق و محدود تفسیر نشود و باید به حق مسکن مناسب به عنوان حق زندگی در مکان امن، آرام و شرافتمندانه نگریسته شود و برای همه افراد قطع نظر از درامد یا دسترسی شان به منابع اقتصادی تأمین گردد و بر دولت ها است تا با اتخاذ تدابیر مناسب جهت ریشه کن کردن مشکل مسکن و کاهش آمار بی خانمانی تلاش نمایند. نگارنده در این مقاله در تلاش است پس از ارائه تعریفی کامل از مسکن و حق آزادی مسکن و مصونیت آن در برابر تعرض به بررسی این حق در منابع و اسناد بین المللی و قانون اساسی نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران بپردازد.

کلیدواژه ها:

مسکن ، حق مسکن ، مصونیت ، آزادی مسکن ، اسناد بین المللی حقوق بشر ، قوانین جمهوری اسلامی ایران ، قانون اساسی