حقوق جانشینی دولتها از استعمارزدایی تا اعلام استقلال یکجانبه کوزوو

عصر ملل متحد دوران جدیدی از نظم بین المللی بوده و عمدتاً حول محور صلح و امنیت بین المللی می باشد. از این رهگذر، مقوله خلع به طور خلاصه جانشینی یعنی فرآیند انتقال حاکمیت یک سرزمین از یک کشور به کشور دیگر. این فرآیند در گذر تاریخ در انواع و شکل های مختلفی ظهور نموده است. در این رابطه می توان ابتدا به مسئله استعمارزدایی (استقلال مستعمرات و سرزمین های غیر خودمختار) اشاره نمود که روند واگذاری حاکمیت یک سرزمین تحت سلطه استعمارگر را به مردم آن سرزمین نشان داده و اغلب فرآیندی سیاسی توأم با درگیری و خشونت می باشد.استقلال مستعمرات بریتانیا، اسپانیا و پرتغال در قاره آمریکا از این گونه اند. در اواخر قرن بیستم، جانشینی به شکل جدایی نمود پیدا کرد که از جمله آن می توان جدایی سنگال از فدراسیون مالی، سنگاپور از مالزی و...را ذکر کرد. تجزیه، نوع دیگری از انواع گوناگون جانشینی بود که با تجزیه شوروی، چکسلواکی و یوگسلاوی وجود خارجی پیدا نمود. اتحاد بین آلمان شرقی و غربی یکی از بارزترین نمونه های جانشینی در شکل وحدت بود که در دهه نود میلادی رخ داد.در اوایل قرن بیست و یکم جامعه جهانی شاهد شکل گیری فزاینده جدایی طلبی ها در عرصه جهانی بود که از این جمله می توان از جدایی مونتنگرو و همچنین کوزوو از صربستان و دیگر مسائل نوظهور مانند درگیری های روسیه و گرجستان بر سر ادعاهای استقلال طلبانه اوستیای جنوبی و آبخازیا نام برد.

کلیدواژه ها:

مسئولیت حمایت ، راهکارهای حقوق بین الملل ، سلاحهای هسته ای