مقایسه انتخاب وسیله حمل و نقل عمومی و شخصی در دسترسی زمینی به فرودگاههای بینالمللی مهرآباد و امام خمینی تهران با استفاده از مدلسازی لوجیت دو جملهای

در این پژوهش سعیشده به مقایسهی نحوهی رفتار مسافرانهوایی در انتخاب بین حملونقل عمومی )مترو، اتوبوس، همسفری و تاکسی( و حملونقل شخصی )خودرویشخصی پارککردن و خودرویشخصی پیادهشدن( جهت دسترسی زمینی به فرودگاههای بینالمللی مهرآباد و امامخمینی تهران بررسی گردد. جمعآوری اطلاعات این پژوهش در 8 روز از تابستان 3131 انجام شده و جهت مدلسازی از مدل لوجیت دو جملهای استفاده شده است. پیمایش مذکور در قالبرجحان بیانشده به شکل مصاحبه حضوری در فرودگاههای بینالمللی مهرآباد و امامخمینی تهران انجام گرفته است. تعداد پرسشنامههای جمعآوریشده در فرودگاه مهرآباد 486 عدد و در فرودگاه امامخمینی 752 عدد بوده و مقدار اعتبارسنجی دادهها به ترتیب 24 % و 17 % میباشد. در نهایت گروه سنی 36 75 سال و زمان سفر و اینرسی مهمترین پارامترهای -تأثیرگذار در انتخاب مسافران هوایی شناسایی و گزارش شدند. از مهمترین نتایج این پژوهش میتوان به این موضوع اشاره کرد که درصد بسیاری از مسافران فرودگاه مهرآباد مسافران با هدف کاری و درصد بسیاری از مسافران فرودگاه امام خمینی را مسافران با هدف غیرکاری )تفریحی( میباشند و با توجه به اهمیت زمان سفر برای مسافران با هدف کاری، در صورتی که زمان سفر حملونقل عمومی کاهش یابد، سهم استفاده از حملونقل عمومی افزایش خواهد یافت.

کلیدواژه ها:

لوجیت دوجملهای ، حملونقل شخصی ، حملونقل عمومی ، رجحان بیانشده ، دسترسی زمینی به فرودگاه