ویژگی های فعل مرکب با مصادر قرضی و اشتقاق های آن از زبان عربی در فارسی معاصر: ویژگی ها و محدودیت ها دیدگاه صرف شناختی

در این مقاله، نگارندگان با توجه به نزدیکی زبان فارسی به زبان عربی، مناسبات فرهنگی و تاریخی مشترک میان آنها در طول ادوار مختلف و نیز وام گیری بسیار زبان فارسی معاصر از زبان عربی، به گونه ای که بخش چشمگیری از واژگان فارسی امروز به ویژه جزء غیرفعلی در افعال مرکب به واژدهای قرضی از این زبان اختصاص یافته است، افعال مرکب ساخته شده با مصادر عربی و مشتقات آنها را بررسی میکنند. با توجه به توسعه و زایایی فرآیند ترکیب به عنوان یک فرآیند واژهسازی فعال در زبان فارسی که از لحاظ رده شناختی یک ویژگی شاخص محسوب می شود، همواره زبان شناسان ایرانی و غیر ایرانی به این فرآیند از رویکردهای مختلف توجه کرد داند؛ لذا هدف از پژوهش حاضر در گام نخست، بررسی و توصیف روند شکل گیری افعال مرکب فارسی برگرفته از مصادر عربی و اشتقاق های آنها با بهرهگیری از دستاوردهای زبان شناسی شناختی و سپس بررسی ساختار و محدودیتهای حاکم بر ساخت چنین ترکیبهایی است. گفتنی است که افعال منتخب مورد بررسی، بر سه نظریهٔ مقوله بندی، حوزه سازی و مفهوم سازی مبتنی هستند که از مبانی نظریصرف شناختی مطرح شده از سوی هماوند (۲۰۱۱) به شمار می روند.

کلیدواژه ها:

قرض گیری ، ترکیب ، فعلی مرکب ، مصدر ، مشتق