مناسبات زبانی/و یا زنجیرمندی خرد و کلان در قصص قرآنی (بانگاهی به داستان یونس(ع))

این مقاله، مناسبات و/ یا زنجیرمندی مفهومی و متنی را در سطوح خرد و کلان در قصص قرآنی با نگاهی به داستان یونس (ع) بررسی می کند. ابتدا این مسئله مطرح می شود که میان آیات یک سوره با یکدیگر و با سایر سورهها، از جمله قصص قرآنی، چه تناسبی برقرار است. سپس، ضمن اشاره به پیشینه علم المناسبه در سنت تفسیر قرآنی، از دیدگاه زبان شناسی، بحث زنجیرمندی مفهومی و متنی در سطوح خرد و کلان مطرح می شود: «ساز و کاری زبان شناختی که به بر ساخت متون، متنیت آنها و شبکهٔ روابط معنایی میان متون میپردازد». آنگاه این زنجیرمندی در سطوح بینا آیهای و بیناسورهای در آیات مربوط به داستان یونس (ع) بررسی می شود داستان یونس که به صورت روایت میان افزود در شش سوره و هجده آیه آمده، از حیث مفهومی و متنی با سایر قصص و از جمله سیرهٔ پیامبر متناظر به نظر می آید. در نهایت، داستان یونس به واسطهٔ برخی آیتمها مثل جناس سازی و تکرار برخی مضامین مانند صبر، دعا و عدم پذیرش حق، از حیت مفهومی و متنی به داستان سایر پیامبران و از جمله شخص پیامبر(ص) زنجیرسازی می شود.

کلیدواژه ها:

قصص قرآنی ، مناسبات ، زنجیرمندی خرد و کلان ، انسجام ،