مساله حق یاتکلیف بودن رای مردم درنظام سیاسی اسلام و دموکراسی

رأی، ارزش و روش مشارکت در سرنوشت عمومی است لذا این پرسش مطرح میباشد که رأی مردم حق است یا تکلیف در این باره، دموکراسی، دو نظریه عمده دارد. نظریه حاکمیت مردمی و نظریه حاکمیت ملی. که به نظر میرسد هردو نظریه بعنوان سنگ زیرین آسیاب دموکراسی، بر یک بنای سست حقوقی استوار است. نویسنده بر این مدعاست که رأی حق محور و تکلیف مدار در نظام دموکراسی، از مشروعیت کافی برخوردار نیست و محتاج به رهیافت جدیدی با کاربست یک قرارداد اجتماعی الحاقی است. از طرفی در قلمرو فقه، به تکلیف بیش از حق و پیش از حق اهمیت داده شده و رأی مردم در مغایرت با مبانی شرع فاقد وجاهت است ولی در صورت پذیرش حاکمیت الهی، مردم و حکومت، بایستی به شرایط الحاقی شارع مقدس تن دهند. لذا میتوان قائل به این باور گردید که در قانون اساسی ما و قاموس دینی، رأی، نه حق، نه صیغهای قانونی )اجباری(، بلکه صبغه ای شرعی است و از یک قرارداد الهی الحاقی یعنی تعهد بین مردم و خدای مردم تبعیت میکند. هدف مقاله حاضر، بررسی ناکارآمدی رأی مردم در اندیشه سیاسی دموکراسی و نیم نگاهی به آن، دراسلام و جمهوری اسلامی است

کلیدواژه ها:

رأی ، رأی حق محور ، رأی تکلیف مدار ، قرارداد اجتماعی الحاقی ، قرارداد الهی الحاقی ، مشروعیت ، عصر غیبت ، عصرحضور ، ظرفیت نظریه پردازی اسلامی