ارزیابی توسعه زیست توده کشاورزی در استان مازندران با استفاده از روش AHP

یکی از چالشهای اصلی پیش روی بشر در قرن 21 بهره مندی جهان از انرژی کافی برای بهبود استانداردهای زندگی است. با توجه به ذخایر محدود سوخت های فسیلی و افزایش سطح مصرف انرژی در جهان فعلی، دیگر نمی توان به منابع موجود انرژی متکی بود. بنابراین دسترسی کشورهای درحال توسعه به منابع جدید انرژی، برای توسعه اقتصادی آنها اهمیت ویژه ای دارد. انواع گوناگونی از انرژی های تجدیدپذیر وجود دارد که انرژی زیست توده سهم عمده ای از این انرژی را تشکیل می دهد. به دلیل فراوانی کشت برنج در استان مازندران، در این مقاله، به بررسی و اولویت بندی عوامل مؤثر بر توسعه زیست توده کشاورزی از نوع ضایعات برنج AHP پرداخته شده است. ابتدا با مرور ادبیات و مفاهیم موجود در زمینه زیست توده و توسعه آن و همچنین، مصاحبه و گفتگو با خبرگان این حوزه در سازمان انرژی های نو و شرکت بهینه سازی، عوامل مؤثر بر توسعه و گسترش این نوع از انرژی شناسایی شدند و پس از آن بر اساس شاخص های از پیش تعیین شده با استفاده از روش AHP و بهره گیری از نرم افزار Expert Choice این عوامل اولویت بندی شدند که در نهایت عامل مالی بع عنوان مهم ترین عامل در توسعه زیست توده شناخته شد. اولویت بندی انجام شده می تواند به اتخاذ تصمیمات مهم و اساسی در این حوزه و دستیابی به یک برنامه موفق برای توسعه انرژی زیست توده با ضایعات برنج در استان که باعث رونق اقتصادی و استفاده بهینه از این ضایعات می شود، کمک شایانی کند.

کلیدواژه ها:

اولویت بندی ، کمبود سوخت فسیلی ، انرژی های تجدیدپذیر ، زیست توده ، ضایعات کشاورزی ، AHP