ارزیابی عوامل موفقیت پروژه بر اساس مدل بلوت در شرکت مپنا

امروزه، مدیریت منابع انسانی و نقش استراتژیک آن در پیشرفت سازمان ها اهمیت روزافزونی یافته است و اغلب اندیشمندان علم مدیریت، سرمایه خرد انسانی را مهمترین عامل موفقیت سازمان ها می دانند. با این حال، نتایج مطالعات میدانی پینتو و پِری اسکات، این اهمیت را در مدیریت پروژه تایید نمی کرد و نشان می داد، عامل کارکنان در مقایسه با سایر عوامل حیاتی موفقیت پروژه، اهمیت چندانی ندارد. از آن پس تحقیقات فراوانی در این زمینه صورت پذیرفت که مهمترین آنها مطالعات میدانی بلوت و گاوریو می باشد. تحقیقات این دو محقق نیز به طور شگفت انگیزی نتایج پینتو را تایید می کند. این امر با توجه به اینکه بلوت از منتقدان پیشین این نظریه محسوب می شد، ضرورت بررسی بیشتر را احراز نمود.با توجه به اهمیت استراتژیک منابع انسانی و لزوم شناخت نقش عامل کارکنان در موفقیت پروژه ها، در فرضیه اول تحقیق، اهمیت عامل کارکنان، در قلمرو شرکت مپنا مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بدست آمده ضمن تعدیل نسبی یافته های قبلی، آن ها را در مجموع تایید می کند. همچنین عملکرد شرکت مپنا بر مبنای مدل عوامل موفقیت بلوت، مورد ارزیابی قرار گرفت و تفاوت های شناختی در سطوح مختلف ساختار سازمانی با توجه به معیارهای اساسی مدل، بررسی شد. عملکرد شرکت در اجرا و پیگیری معیارهای اصلی مورد پذیرش افراد سازمان، نسبتاً مثبت ارزیابی شد. اما شکاف شناختی مهمی در سطوح سه گانه ساختاری شناسایی شد و ضرورت توجه جدی به آن، در رویکردهای راهبردی سازمان پیشنهاد گردید.

کلیدواژه ها:

عوامل حیاتی موفقیت پروژه ، مدیریت منابع انسانی ، ارزیابی عملکرد