بررسی پایداری عملکرد دانه ژنوتیپ های عدس دیم توسط روش های پارامتری

روش های مختلفی برای تعیین اثر متقابل ژنوتیپ × محیط وجود دارد که مهم ترین آنها عبارتند از روش های پارامتری، ناپارامتری و چند متغیره. در این پژوهش تعداد 12 ژنوتیپ پیشرفته عدس انتخابی از آزمایش های پیشرفته مقایسه عملکرد سال زراعی 89-1388 به همراه ارقام شاهد کیمیا و گچساران به مدت سه سال زراعی ( 92-1389 ) در مناطق گچساران، گنبد، خرم آباد و مغان در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار کشت شدند. در این تحقیق از روش امی برای تجزیه اثرات متقابل ژنوتیپ × محیط استفاده شد. در روش های تک متغیره پارامتری، ژنوتیپ های شماره 4، 5، 6، 7 و 8 با کمترین سهم در اثر متقابل ژنوتیپ و محیط به عنوان پایدارترین ژنوتیپ ها انتخاب شدند. با توجه به نتایج بدست آمده ژنوتیپ های شماره 4 و 6 و 7 به عنوان ژنوتیپ های امیدبخش و کاندیدای معرفی انتخاب شدند و ژنوتیپ های شماره 5 و 8 به عنوان ژنوتیپ های مطلوب برای والدین پروژه های تلاقی انتخاب شدند.

کلیدواژه ها:

پایداری عملکرد ، روش های پارامتری ، عدس