ارزیابی عملکرد مدلهای رگرسیون بردارپشتیبان SVR و تجربی درتخمین رواناب سالانه مطالعه موردی : حوضه گیلان

پیش بینی رواناب به صورت کوتاه مدت به دلیلی رابطه مستقیم آن با چگونگی تعامل مدیران با خطرات جانی ناشی از سیلاب ها، از اهمیت خاصی برخوردار است. از دیرباز معادلههای متنوعی برای تعیین رواناب به منظور مدیریت منابع آب توسط پژوهشگران ارایه شده که کاربرد گستردهای در علوم هیدرولوژی دارند. بدین منظور با استفاده از اطلاعات فیزیوگرافی و اقلیمی. سه ایستگاه آب سنجی کرگانرود، ناورود و سیاهرود واقع در حوضه گیلان مقادیر رواناب برآورد شده از مدل های تجربی و مدل های رگرسیون بردار پشتیبان (SVR) با مقادیر رواناب سالانه مقایسه گردید. پارامترهای ورودی شاملی متوسط بارش سالانه، متوسط دمای هوا، بیشینه و کمینه دمای هوا بود. بررسی نتایج نشان داد مدل رگرسیون بردار پشتیبان از دقت مناسبی در برآورد رواناب برخوردار است. در بین روش های تجربی نیز، روش دپارتمان آبیاری هندوستان دارای عملکرد بهتری است. در حالت کلی با توجه به دقت بالاتر و خطای بسیار کمتر روش رگرسیون بردار پشتیبان، این روش به عنوان روشی مناسب و کارامد برای برآورد رواناب سالانه توصیه می گردد

کلیدواژه ها:

برآورد رواناب ، رگرسیون بردارپشتیبان ، مدل تجربی ، حوضه گیلان