آشکارگی معمارانه ی حرکت های عیان و نهان در روزگاران گونه گون

پیرامون ایده ی صیرورت، از هراکلیت پیشاسقراطی تا فردریش نیچه ی پسامدرن سخنان نغز و پرمغزی به میان آورده اند. البته ناگفته نماند که خیال پردازانی چند نیز اصالت را به ثبوت داده و ماندگاری را نام بردار شمرده اند. با اندکی تأمل می توان انحای حرکت را در تمامی ساختارهای طبیعی به نظاره نشست، آن چنان که تصور هیچ پابرجای مستدامی در حیطه ی امکان نگنجد و گذرایی، چه در امور ابژکتیو چه سوبژکتیو، بر مسند قدرت و مکنت نشیند. دو گونه ی گوهرین ظاهری و باطنی با مقادیری خردسنجه های کوچک مقیاس، ازبهر نمایش سیاق های دگرگونی پدیدار در کیهان به کار می آیند. نیز در فضاهای بشرساخت دو قسم اصلی حرکت در عین ایستایی و پویایی فرادید قرار دارند. تصنیف در دست بر آن ست تا با ارائه ی مصادیق دینامیسم مطرح در معماری، به بازشناسی حضور اصناف مشخصی از تحول در نگرش های سنتی و امروزی همت گمارد، و نهایتاً جدولی جهت مقایسه ی موقعیت آن ها پیش نهد. روش شناسی پژوهش پیش رو به مرکزیت استدلال منطقی و بررسی موردی، به مدد تحلیل موثقه های معتبر کتاب خانه ای و اینترنتی آرام می یابد و به پشتوانه ی اسلوب چونی هدف را نشانه می رود، به امید آن که اندکی از پاسخ را فراچنگ آورد، هرچند همین گم گشتگی در پرسش های پراکنده ی پایا را خوش تر می دارد.

کلیدواژه ها:

معماری دیرین ، نووارگی در مهرازی ، ماتریس تیپولوژی پویایی ، نسبت رازی گری کهن و نوین با دگرگونی