تولید نانوفیبرهای کامپوزیتی PVP / TiO2 به روش الکتروریسندگی جهت ازدیاد برداشت از مخازن نفتی

عمر بیشتر مخازن نفتی دنیا به نیمه دوم خود رسیده است، به همین دلیل میزان برداشت نفت از آنها به شکل قابل ملاحظهای کاهش یافته است. در نتیجه برای بهرهوری بیشتر در برداشت از ذخایر نفتی، روشهای ازدیادبرداشت مورد توجه بسیاری از شرکت های نفتی قرار گرفته است. در حال حاضر کاربرد فناوری نانو در فرآیندهای ازدیاد برداشت مورد توجه بسیار زیاد قرار گرفته است. یکی از کاربردهای عمده این نانومواد در مخازن تزریقی آب است که قابلیت جداسازی سریع آب را در سطح و شاید هم در مخزن امکان پذیر می سازد. با توسعه این نانومواد مشکل تولید آب از مخازن نیز حل خواهد شد. این نانو مواد همچنین قابلیت تأثیر بر روی ویسکوزیته نفت را دارد و می توان آن را به جای عملیات حرارتی در مخازن به کاربرد. از طرفی کاربرد برخی نانوذرات در کاهش کشش سطحی نیز به اثبات رسیده است. با امکان تولید نانو فیبر های کامپوزیتی پلیمری گستره استفاده از پلیمرها افق های جدیدی را در عرصه مختلف فناوری های نوین از جمله درازدیاد برداشت نفت فراهم ساخته است. در این مطالعه پلی وینیل پیرولیدون به همراه نانو ذرات تیتانیا با نسبت PVP/(TiO2 )=2/1 به روش الکتروریسندگی به نانوفیبرهای کامپوزیتی TiO2/PVP تبدیل شده است. تصاویر به دست آمده از XRD نشان داد که نانوکامپوزیت مورد نظر به خوبی سنتز شده است وذرات تیتانیا به خوبی با فیبر PVP ترکیب شده است. نتایج تصاویر SEM نشانگر تولید نانوفیبرهایی کامپوزیتی در محدودهی182 نانومتر می باشد.

کلیدواژه ها:

الکتروریسندگی ، نانوفیبر ، نانو کامپوزیت ، ازدیاد برداشت ، نفت