به کارگیری محاسبات نرم در مدل سازی و بهینه سازی پارامترهای موثر در کنترل هندسه جوش فرآیند جوشکاری رباتیک

فرایند جوشکاری قوسی یک نکنیک اتصال فلزات با کیفیت بالا می باشد که به علت دامنه وسیع کاربردهای صنعتی آن، از اهمیت بالایی برخوردار است. برای دست یابی به کیفیت مطلوب جوش، نیاز است که رابطه پارامترهای موثر جوشکاری روی هندسه جوش مدل سازی شود. اهمیت این مطلب بدان خاطر است که خصوصیات مکانیکی جوش نیز تحت تاثیر هندسه جوش قرار دارد. اما علیرغم استفاده گسترده از این فرایند، به علت فقدان مدل مناسب، هنوز جوشکاری تمام اتومات با مشکلاتی مواجه است. در این تحقیق سعی شده است با ارایه مدل های مختلف، کیفیت جوش بررسی شود. از این رو چند مدل بهینه شده برای پیش بینی عمق نفوذ جوش، به عنوان فاکتور نشان دهنده کیفیت مطلوب، با استفاده از روش رگرسیون، تبرید تدریجی، شبکه عصبی و روش ترکیبی ارائه شد. نتایج نشان داد که مدل های پیشنهادی می توانند عمق نفوذ جوش را با دقت قابل قبولی، پیش بینی نمایند. در بین 6 مدل ارائه شده، مدل شبکه عصبی با دقت بالاتری عمق نفوذ را پیش بینی می کند. در ادامه با کمک الگوریتم تبرید تدریجی مقادیر بهینه پارامترهای ورودی مدل شبکه عصبی که کیفیت مطلوب را ایجاد می کند، تخمین زده شد. این مقادیر با مقادیر حاصل از نتایج Karadeniz و همکاران مقایسه گردید که نتایج این مقایسه حاکی از نزدیکی کقادیر تخمین زده شده با واقعیت است.

کلیدواژه ها:

جوشکاری رباتیک ، محاسبات نرم ، شبکه عصبی ، مدل سازی ، الگوریتم تبرید تدریجی