شناسایی و دسته بندی عوامل موثر بر پذیرش دورکاری با استفاده از مدل دیویس

دورکاری سازماندهی مجددی در مولفههای شغلی محسوب میشود. این مقاله درصدد است تا با شناسایی عوامل موثر بر پذیرش دورکاری توسط کارکنان سازمان، گامی نخست برای سازمانهایی که قصد پیاده سازی دورکاری را دارند بردارد و به آنها برای انجام اقدامات مقتضی به جهت مواجه نشدن با واکنشهای غیر قابل پیش بینی کارکنان کمک نماید. این پژوهش به وسیله مرور مطالعات پیشین، عوامل موثر بر پذیرش دورکاری را شناسایی کرده و آنها را با کمک تحلیل عاملی دسته بندی مینماید. نهایتا مشخص گردید که این عوامل، در سه دسته عوامل فناورانه، عوامل فردی و عوامل سازمانی جای میگیرند و لازم است قبل از پیاده سازی دورکاری به این عوامل توجه شود تا با پیاده سازی این مهم، سازمان با مقاومت کارکنان مواجه نگردد

کلیدواژه ها:

پذیرش دورکاری ، عوامل موثر بر پذیرش ، مدل دیویس ، مدل پذیرش فناوری