بررسی تیپولوژی معماری مسکن در بافت تاریخی بوشهر

مسکن به عنوان عنصری مهم و پیوندی بین انسان و محیط آن می باشد که در دوره های مختلف تاریخی الگوهای آن تحت تأثیر عوامل فرهنگی و اجتماعی و شیوه های زندگی دچار تغییر و تحول شدند. و به صورت تکامل یافته با الگوهای مختلف شکل گرفته اند. در این میان خانه های بافت تاریخی بوشهر به عنوان الگوی متناسب با معماری بومی منطقه گرم و مرطوب در حاشیه خلیج فارس و با توجه به شرایط فرهنگی و اقلیمی منطقه با به کارگیری راهکارهای مناسب به منظور تأمین شرایط آسایش ساکنان شکل گرفته و دارای هویتی خاص می باشد. و بررسی الگوهای مسکن در این بافت تاریخی می تواند باعث بازشناسی هویت فرهنگی بناها گردد. در پژوهش حاضر با توجه به اهمیت و ارزش تاریخی بافت پوششی ابتدا بر اساس مطالعات کتابخانه ای و اسناد تاریخی به مطالعه مسکن روند شکل گیری بافت تاریخی بوشهر در دوران گذشته و ویژگی های آن پرداخته شد. سپس با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی و روش میدانی و مشاهدات، الگوهای معماری مسکن در بافت تاریخی بوشهر مورد بررسی و با انتخاب تعدادی از خانه های موجود در محله های بافت تاریخی ابتدا در صد اشتغال، نسبت طول به عرض، نسبت فضای باز به بسته و نسبت سطح بازشوها محاسبه گردید. سپس الگوهای معماری بنا، الگوی ورودی و ارتباطی در جداولی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

کلیدواژه ها:

تیپولوژی معماری ، مسکن ، بافت تاریخی ، بوشهر