اثربخشی آموزش مهارت های معنوی مبتنی بر قرآن بر شادکامی مبتلایان به ام.اس

زمینه و هدف: پرورش مهارتهای معنوی بسیار ارزشمند است و هرچه انسان حضورخدا را بیشتر حس کند، نگرانی و اضطراب را کمتر به خود راه می دهد. این پژوهش با هدف برسی اثربخشی آموزش مهارتهای معنوی گمان نیک به خداوند ومعنا درمانی مبتنی بر قرآن بر شادکامی در بیماران ام.اس صورت گرفته است.روش: جامعه آماری پژوهش حاضر را،تمامی بیماران مالتیپل اسکلروزیس که در انجمن ام.اس شهرستان آمل عضوهستند،تشکیل می دهند. 30نفر از بیماران ام.اس به روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب شدند.روش پژوهش شبه آزمایشی وکاربردی است. افراد بصورت گروهی در دوره آموزش روانی مهارتهای معنوی شامل معنا درمانی وگمان نیک به خداوند مبتنی بر قرآن مجید در 15 جلسه به مدت یک ساعت وهفته ای یک بار شرکت کردند. پرسشنامه شادامی آکسفورد در پیش و پس از مداخله آموزشی بر شرکت کنندگان اجرا گردید و برای پیگیری پایداری تغییرات ایجاد شده دو ماه پس از پایان مداخلات، آزمون مذکور مجدداً اجرا گردید.روش تجزیه وتحلیل آماری واریانس با اندازه گیری مکرر انتخاب شده است.یافته ها: یافته های حاکی از آن است آموزش مهارتهای معنوی گمان نیک به خداوند ومعنا درمانی مبتنی بر قرآن بر شادکامی بیماران ام.اس تأثیر دارد.نتیجه گیری: به نظر می رسد آموزش مهارتهای معنوی مبتنی بر قرآن می تواند بر شادکامی بیماران ام.اس تأثیر گذار باشد و می توان از نتایج این تحقیق جهت تقویت معنوی و کاربردی تر کردن مراکز مشاوره ای و مددکاری های اجتماعی بهره برده شود.

کلیدواژه ها:

قرآن ، مهارتهای معنوی ، بیماران ام.اس ، شادکامی