اثرات ضد باکتریایی زردچوبه بر هلیکوباکترپیلوری

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 6,082

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NSSC01_171

تاریخ نمایه سازی: 12 تیر 1395

چکیده مقاله:

مقدمه: هلیکوباکترپیلوری، به عنوان یک عامل مهم در ایجاد گاستریت مزمن، زخم معده و اثنی عشر محسوب می شود. هم چنین احتمال می رود که در ایجاد آدنوکارسینومای دیستال معده نیز نقش داشته باشد. عفونت ایجاد شده توسط هلیکوباکترپیلوری می تواند به زخم های مزمن معده و اثنی عشر منجر شود که عواقب وخیم تر آن به شکل آتروفی و متاپلازی معده ای در بافت ها ظاهرمی گردد. افزایش روز افزون مقاومت دارویی هلیکوباکتر پیلوری به آنتی بیوتیک های رایج، هدف مطالعه را طراحی نمود، به طوری که تأثیر یکی از گیاهان افزودنی در مواد غذایی از نظر خاصیت ضد باکتریایی بر علیه هلیکو باکتر پیلوری مورد بررسی قرار گرفت. بنابراین هدف از این پژوهش بررسی اثر ضدباکتریایی زردچوبه بر سویه های هلیکوباکتر پیلوری است.روش: در این تحقیق سعی بر آن شده تا با استفاده از منابع پایگاه های اینترنتی pubmed,science direct,googlescholar,med line در دهه گذشته (2005-2015) به بررسی اثرات فارماکولوژیک ریزوم گیاه زردچوبه پرداخت و برای بهره برداری در انجام تحقیقات بالینی از آن استفاده نمود.یافته ها: نتایج مطالعات حاکی از آن است که زردچوبه به دلیل خاصیت آنتی اکسیدانی قوی خود یکی از مؤثرترین مواد در جلوگیری از سرطانی شدن سلول های بدن است. هم چنین ماده موثر زردچوبه یعنی کورکومین اثرات ضدالتهابی و ضددرد شبیه داروهای مسکن معمولی را دارا می باشد و به دلیل خاصیت ضد باکتریایی خود نیز سبب کاهش تومورهای سرطانی تا حدود یک سوم میزان تولید سلول های تهاجمی سرطانی می شود. میزان مصرف زردچوبه به عنوان دارویی تا سه گرم در روز بلامانع است، گزارشاتی مبنی بر مصرف 8 تا 10 گرم زردچوبه به طور روزانه در هندوستان بدون اثرات جانبی در انسان به چاپ رسیده است.نتیجه گیری: با توجه به بررسی های انجام شده در زمینه اثرات فارماکولوژیک مشاهده شده توسط ریزوم گیاه زردچوبه از جمله ضد رادیکال آزاد، ضد التهاب، ضد سرطان، کاهنده چربی بالینی و مقوی معده است. بنابراین توصیه می گردد با استخراج مواد ویژه گیاهان ضدباکتری مانند زردچوبه، تحقیقات بیشتری در این زمینه انجام شود.

نویسندگان

فاطمه شاکری نبریان

دانشجوی کارشناسی علوم تغذیه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سراب، تبریز