به و پیشگیری از سرطان: دیدگاه طب سنتی ایرانی و طب کلاسیک

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 659

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NSSC01_059

تاریخ نمایه سازی: 12 تیر 1395

چکیده مقاله:

زمینه: سرطان یک معضل بهداشتی در ایالات متحده آمریکا و بسیاری از نقاط جهان است که با رشد غیر قابل کنترل و گسترش سلول های غیرطبیعی شناخته می شود. در طب سنتی ایرانی، سرطان ورم صلبی است که از سودای احتراقی حادث می شود. مطالعات نشان داده اند به قادر به کاهش روند آسیب های اکسیداتیو ناشی از استرس مانند انواع سرطان ها می باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثرات به از دیدگاه طب سنتی ایرانی و طب کلاسیک در پیشگیری از انواع سرطان بوده است.روش: این مطالعه یک مطالعه مروری می باشد که با بررسی منابع معتبر طب سنتی ایرانی در زمینه مفردات، مبانی و معالجات انجام شده است. در مورد طب کلاسیک نیز پایگاه های اطلاعاتی pubmed و science direct، از سال 2000 تا 2014 جستجو شده اند. سپس مطالب یافت شده از نظر محتوایی آنالیز شده Analysis) Content) و نتیجه آن گزارش شده است.یافته ها: به بخاطر داشتن ترکیبات کارتنوئید و فلاونوئید، دارای خواص آنتی اکسیدانی و مهار رادیکالی می باشد. از این رو قادر به کاهش روند آسیب های اکسیداتیو ناشی از استرس مانند انواع سرطان ها می باشد. از طرفی در دیدگاه طب سنتی ایرانی به ، با دو مکانیسم تقویت قوا و تقویت بافت های بدن، کمک به دفع سودای احتراقی در بدن کرده و مانع پذیرش آن توسط بافت ها می شود.نتیجه گیری: خواص ضد سرطانی به ، که مربوط به ترکیبات آنتی اکسیدانی و آنتی رادیکالی آن است، بر اساس مبانی طب سنتی ایرانی نیز کاملاً قابل توجیه می باشد. بر این اساس نه تنها به ، بلکه هر ماده غذایی که بتواند قوا و طبیعت بدن و بافت ها را تقویت کند، می تواند در پیشگیری از انواع سرطان مؤثر باشد.

نویسندگان

بهنام شوکتی

دانشجوی کارشناسی پرستاری، ایران، تهران، دفتر تحقیقات دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی ارتش جمهوری اسلامی ایران، دانشکده پرستاری

زیبا جابری

کارشناسی ارشد روان شناسی، ایران، تهران، دانشگاه علوم پزشکی آجا، دانشکده پرستاری

سعید هادی

معاونت بهداشت، مدیریت تغذیه و بهداشت مواد غذایی، دانشگاه علوم پزشکی ارتش