مروری بر اثرات درمانی کوآنزیم Q10 بر بیماری پارکینسون

مقدمه: کوآنزیم Q10 یا یوبی کینون در اصل یک ماده ویتامین یا شبه ویتامینی است. کوآنزیم Q10 به مقدار کم در مواد غذایی متنوعی وجود دارند و در بافت ها هم ساخته می شوند. مطالعات نشان می دهد که این کوآنزیم به عنوان دارو در بیماری های انحطاط سیستم عصبی مثل پارکینسون و انسفالوپاتی سیستم عصبی مرکزی مؤثر است. هدف از این مطالعه مروری بر خواص این کوآنزیم ضروری بر بیماری عصبی پارکینسون و بیان ضرورت استفاده از این ماده طبیعی است.روش: در این تحقیق سعی بر آن شده است تا با بررسی آخرین تحقیقات منتشر شده در منابع علمی پایگاه های PubMed و SID، اثرات استفاده از Q10 بر بهبود بیماری پارکینسون مورد ارزیابی قرار گیرد.یافته ها: کوآنزیم Q10 به مقدار کم در مواد غذایی متنوعی وجود دارند و در بافت ها هم ساخته می شوند.Q10 با تحریک سیستم ایمنی بدن، تولید انرژی و ATP در سلول میتوکندری، تثبیت لیپیدهای غشای سلولی با خاصیت آنتی اکسیدانی و استحکام و حفظ عملکرد سلول در سلامتی افراد مؤثر است. همچنین Q10 و کراتین از عوامل مؤثر برای حفاظت نورونی در بیماری های عصبی هستند و اثرات خود را از طریق بهبود عملکرد میتوکندری و انرژی زیستی سلولی و خواص آنتی اکسیدانی اعمال می کند. ترکیبی از این 2 عامل اثرات محافظتی نورونی دارند که برخلاف تخلیه دوپامین در جیم مخطط و از دست دادن تیروزین هیدروکسیلاز سلول های عصبی اثر می گذارند. این درمان ترکیبی منجر به کاهش معنی دار پراکسیداسیون لیپیدی می شود. همچنین اثرات قابل توجهی در مسدود کردن اختلال NP-3 ناشی از هموستاز گلوتاتیون و کاهش پراکسیداسیون چربی و آسیب اکسیداتیو DNA جسم مخطط را نشان می دهد. در نهایت Q10 و کراتین اثرات محافظتی نورونی بر بهبود عملکرد و گسترش بقای نورون ها دارد و این درمان عصبی می تواند در درمان بیماری های عصبی مثل پارکینسون مؤثر باشد.نتیجه گیری: باتوجه به نقش مثبت و مؤثر این کوآنزیم در بهبود بیماری پارکینسون مصرف مکل دارویی و غذایی آن در جهت بهبود بیماران توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

پارکینسون ، دوپامین ، Q10 ، نوروپاتی