استفاده از سامانه های استحصال و جمع آوری آب باران در افزایش بهره وری از بارش ها در زراعت دیم

زراعت دیم با سطحی افزون بر 6 میلیون هکتار در کشور و بیش از 18/6 میلیون تن تولید محصول زراعی به مد یریتجامع تری برای حدود 25 میلیارد مترمکعب بارش صورت گرفته بر این اراضی نیازمند است. در مناطق خشک برا ی بهبودتولیدات گیاهی، آب عامل محدود کننده می باشد. از این رو در سیستم کشاورزی دیم حداکثر کردن بهره وری آب در مقایسهبا حداکثر کردن محصول در واحد سطح مناسب تر است. در زراعت دیم تمامی مدیریت ها تحت الشعاع مقدار و پراکنش بارشقرار دارد، لذا ریسک و خطرپذیری در زراعت دیم بالا می باشد. یکی از روش هایی که به طور غیرمستقیم می تواند باعثکاهش اتکا به منابع آب معمول نظیر چاه و قنات و یا آب رودخانه باشد، استحصال مستقیم آب باران است. در مقایسه باتوسعه منابع آب زیرزمینی که معمولاً یک منبع تمام شدنی است، این روش اجازه می دهد که از منبع تجدید شونده باران بهرهبرداری شود. به طور کلی سامانه های استحصال آب باران در صورت طراحی و اجرای صحیح می تواند افزایش بهره وری از آبباران، افزایش تولید محصول، بهبود سیستم تلفیقی کشاورزی و دامی، افزا یش درآمد بهره برداران و ایجاد انگی زه بیشتر،جلوگیری یا کاهش فرسایش خاک و پایداری تولیدات کشاورزی را به دنبال داشته باشد.

کلیدواژه ها:

استحصال آب باران ، زراعت دیم ، بهره وری آب