مفهوم بازده ژنتیکی و اجزای آن و نحوه محاسبه کمی آنها

برنامه های اصلاحی وابسته به شناخت صفات کلیدی، سیستم های ژنتیکی کنترل کننده وراثت پذیری آنها و فاکتورهای ژنتیکی و محیطی که در بیان صفات مؤثر هستند، می باشد. بنابراین، برای طرحی یک برنامه توسعه رقم با کارایی بالا، درک سیستم های اصلاحی در ارتباط با تجزیه و تحلیل داده های وراثت پذیری از اهمیت بالایی برخوردار است. کارایی انتخاب برای یک صفت خاص در یک جمعیت بستگی زیادی به عوامل ژنتیکی و غیر ژنتیکی دارد که آن عوامل در بروز تفاوت های فتوتیپی نقش دارند. بنابراین ممکن است عوامل محیط از طریق اثر متقابل، روی ساختار ژنتیکی و در نتیجه روی وراثت پذیری تدثیر بگذارند. وراثت پذیری همراه با پیشرفت ژنتیکی از پارامترهای انتخاب مهم هستند که اگر با هم بکاربرده شوند کارایی بسیار بالایی در توسعه ارقام دارند. تخمین پیشرفت ژنتیکی در درک نوع فعالیت زن درگیر در بیان صفات پلی ژنتیک مؤثر است. مقادیر بالای پیشرفت ژنتیکی نشاندهنده فعالیت افزایشی ژن است در حالی که مقادیر پایین آن بیانگر فعالیت غیرافزایشی ژن می باشد. وراثت پذیری بالا لزوماً به معنای این نیست که صفت بازده ژنتیکی بالایی خواهد داشت، موقعی این حالت اتفاق می افتد که اثرات ژن افزایشی باشد. در حالی که وراثت پذیری بالا همراه با بازده ژنتیکی پایین هنگامی دیده می شود که اثرات ایستاتیک یا غالبیت وجود دارد.

کلیدواژه ها:

پارامترهای ژنتیکی ، واریانس فنوتیپی ، واریانس ژنتیکی ، وراثت پذیری ، بازده ژنتیکی