وقف و نظام حقوقی حاکم بر آن

وقف بهترین و موثرترین وسیله تکافل اجتماعی است و یکی از اعمال حقوقی است که به انشای اراده نیاز دارد، و به عنوان نهادی که تداوم صدقات را امکان پذیر می سازد، از امتیازات شریعت اسلامی آنست که مسلمانان را به تکافل اجتماعی ترغیب می نماید، آنان را بر صدقه دادن در راههای خیر و اعانه مساکین تشویق می کند. علاوه بر معمول بودن در زمانهای قدیم و ملل مختلف، در دین مبین اسلام به جهت تاکید قرآن و سنت اهمیت بیشتری کسب کرده است. برای همین، مورد بحث و تدقیق حقوقدانان و فقها قرار گرفته و جوانب مختلف آن تحت ضوابط و قواعد در آمده است. با تدوین قانون مدنی و اختصاص مواد 55تا91 به آن، وقف به صورت تاسیس حقوقی موضوعه شکل یافت و با ایجاد سازمان اوقاف، اداره آن نیز تحت تحت کنترل قانون و دولت در آمده و گسترش فعالیت دولت در امور نظارت بر مالکیت و اتخاذ سیاستی برای تحدید مالکیت خصوصی، در جهت اهداف مختلف، منجر به تدوین قوانین شده است که موقوفات را هم در بر گرفته که اهم آنها، ناظر به فروش مال مورد وقف و تبدیل به احسن است، قوانین حاکم بر وقف، به کیفیتی که در این مقاله بررسی شده سعی می کند تا موانع و نقاط قوت آن بررسی گردد تا با در نظر گرفتن مصالح وقف، امکان استفاده مطلوب از موقوفات در چارچوب واقعی نیت واقف فراهم آید تا راهگشای تدوین قوانین مناسب در این امر گردد

کلیدواژه ها:

تبدیل به احسن ، بیع وقف ، حق ، قانون موضوعه