طراحی مجتمع مسکونی با رویکرد باز زنده سازی حیاط در خانه ایرانی

به دنبال رشدفزاینده شهرنشینی دردهه های اخیر دردنیا تامین مسکن به یکی ازمهمترین مسائل تبدیل شده است درایران نیز همگام باروند رشدجمعیت سیاست تولید مسکن انبوه درقالب مجتمع های مسکونی به عنوان یکی ازراه های پاسخ به نیاز مسکن به سرعت گسترش یافته است. دراین میان اپارتمان نشینی را میتوان یکی ازبزرگترین تحولات درفرایند اسکان بشردرشهرها دانست که به غالب مسکن شهری دردوران معاصر تبدیل شده است. در میان آنچه خانه امروزی در مقایسه با یک خانه سنتی از دست داده است ,شاید فضای باز حیاط مهمترین باشد. افزایش تقاضای مسکن و ضرورت سرعت پاسخگویی به آن، اغلب موجب نادیده گرفته شدن جنبه های کیفی بناها از جمله استقرار مناسب فرد در محیط فیزیکی تؤام با آرامش و ارتباط با فضاهای باز گردیده که در دراز مدت منجربه نارضایتی ساکنین می شود. با در نظر گرفتن معضلات و مشکلات مجتمع های مسکونی ناشی از حذف حیاط، به نظر می رسد بازآفرینی فضای باز و حیاط موجب پیوند دوباره انسان و محیط طبیعی گردد و تا حد بالایی آرامش و ایجاد رضایت مندی ساکنین راازطریق امکان ارتباط با فضاهای باز،فراهم آورد. این نوشتار به باز آفرینی حیاط, در آپارتمان ها و مسکن بلند مرتبه از طریق ایجاد تراس های بزرگ در آن ها و بررسی ویژگی هایی که باعث مطلوب تر و مناسب تر شدن این فضا میشود میپردازد تا بتوان در طراحی از آن ویژگی ها بهره جست. روش تحقیق:این تحقیق با استفاده از روش مطالعات کتاب خانه ای و سایت های اینترنتی انجام شده است.

کلیدواژه ها:

تراس ، حیاط در ارتفاع ، آپارتمان ، زندگی شهری ، حیاط در خانه ایرانی