تصویری از جامعه آرمانی در ادبیات جبران خلیل جبران و نیما یوشیج

ایده ی تمایل به یک جامعه ی آرمانی و مطلوب، یک ایدهی بنیادین در تاریخ فکری بشری است که قدمت آن به آغاززندگی انسان روی زمین و هبوط حضرت آدم (ع) در آن بر می گردد. مهمترین مؤلفه در آثار و اندیشه های ادبای معاصراظهار علاقه به کمال و خیر مطلق است. توجه به زندگی به ویژه جامعه بشری و رواج مبانی والای بشری، آرمان خواهی،ستیز علیه فاصله طبقاتی، تلاش در پی ریزی جامعه ای مبتنی بر عداالت و محبت از مسائل مهم در ادبیات معاصر بهشمار می رود. جبران (1931 – 1833 م) از آغاز تولد تا مرگ با فقر و نداری دست و پنجه نرم کرد به همین خاطر بهمقابله با فقر و تضاد طبقاتی و هر آنچه آرامش را از مردم می گیرد، برخاست. نیما یوشیج (1274 - 1338 ه.ش) ازشاعران معاصر و توانای ادبیات فارسی است که اوضاع و احوال زندگی او هم بهتر از جبران نیست, اشعار سیاسی واجتماعی زیادی از او به جای مانده است. این مقاله بر این فرض است که جبران و نیما در اندیشه ساختن جامعه آرمانیبودند؛ پیدا کردن مکانی پر از آرامش و عدالت برای آنها یک رویا بود. این مقاله کوشش تطبیقی است تا دیدگاهجبران خلیل جبران و نیما یوشیج را نسبت به آرمانشهر ؛یک جامعه عاری از هر گونه ظلم ستیزی و فقر و ... را موردبررسی و تحلیل قرار دهیم.

کلیدواژه ها:

ادبیات تطبیقی ، جبران خلیل جبران ، نیما یوشیج ، آرمان شهر