بررسی پایداری گردشگری در شهرستان اردبیل بااستفاده از مدل جاپای اکولوژیک

گردشگری از مهمترین عوامل عمران ناحیه ای است که می تواند زمینه توسعه اقتصادی، اجتماعی ، فرهنگی و زیست محیطی در سطح ملی، منطقه ای و محلی فراهم نماید . آنچه که ضرورت و اهمیت این پژوهش را دوچندان می کند توجه به مسئله پایداری و به طور اخص پایداری گردشگری در دهه های اخیر است . از دیگر سو لزوم توجه به مدل های جدید در زمینه ارزیابی پایداری گردشگری از مباحث جدید در دهه های اخیر می باشد . مدل ردپای اکولوژیک با قابلیت تعیین سرانه هر فرد از منابع سرزمین را می توان به همین منظور بکار برد . در این پژوهش سعی بر آن است تا ظرفیت گردشگرپذیری شهرستان اردبیل مشخص گردد واز سویی با به کارگیری مدل ردپای اکولوژیک، برآورد میزان تقاضا از منابع مختلف با توجه به نیازهای مصرفی روزانه را مورد ارزیابی قرار دهد . مؤلفه های به کار گرفته شده در این مدل عبارتند از آب، الکتریسیته، حمل و نقل غذا ، زباله و گاز . نتایج بدست آمده از این پژوهش نشان می دهد شهرستان اردبیل علی رغم توان بالای گردشگری به دلیل بی توجهی به مسائل اساسی در این زمینه پایداری گردشگری در این منطقه دارای وضعیتی نسبتا نامطلوب قرار دارد .

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، گردشگری ، جای پای اکولوژیک ، شهرستان اردبیل