پهنه بندی طبیعی خطر زلزله با استفاده از دو مدل تاپسیس و تحلیل سلسله مراتبی، مطالعه موردی شهر سنندج

این مقاله با هدف پهنه بندی میزان آسیب پذیری طبیعی شهر سنندج تدوین شده است، پهنه بندی که بتواند میزان آسیب پذیری محدوده را در برابر خطر زلزله نشان دهد و خلاء تحقیقاتی موجود در دیگر تحقیقات مشابه را جبران کند. منطقه مورد مطالعه شهر سنندج می باشد که با موقعیت جغرافیایی ( فرمول در متن اصلی مقاله) طول شرقی و ( فرمول در متن اصلی مقاله) عرض شمالی، در غرب ایران قرار گرفته است. معیارهای مورد استفاده عبارتند از مقاومت لیتولوژی، فاصله از گسل، شیب و سطح ایستای آب. در تهیه لایه های مورد نیاز جهت پهنه بندی طبیعی، نقشه 1:100000 منطقه خطوط گسل رقومی و با استفاده از نرم افزار GIS بافربندی شد. لایه جنس زمین شناسی نیز بااستفاده از نقشه زمین شناسی منطقه تهیه شده است. لایه سطح ایستای آب از طریق داده های آماری سازمان مسکن و شهر سازی و در محیط نرم افزار GIS و با استفاده از دستور درون یابی کریجینگ تهیه شد و لایه شیب نیز از طریق DEM منطقه تهیه شد. در این پژوهش روش کار بر مبنای تجزیه، تحلیل و همپوشانی لایه های اطلاعاتی در محیط نرم افزار GIS با استفاده از مدل (TOPSIS) و (AHP) می باشد و در نهایت میزان آسیب پذیری به صورت نقشه های در پنج طبقه از آسیب پذیری بسیار کم تا بسیار زیاد طبقه بندی شدند. نتایج این دو مدل باهمدیگر مورد مقایسه قرار گرفت که نتایج نشان میدهد هر دو مدل آسیب پذیری را در کل به یک صورت نمایش می دهند، با این تفاوت که در مدل AHPمناطق دارای آسیب پذیری بسیار زیاد، دارای درصد پراکندگی کمتری نسبت به مدل TOPSIS است. همچنین در مدل AHP بیشترین پراکندگی مربوط به نواحی با آسیب پذیری بسیار کم است، اما در مدل TOPSIS نواحی با آسیب پذیری متوسط بیشترین وسعت را دارد و در هر دو مدل نواحی دارای بیشترین آسیب پذیری در شمالی منطقه قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

پهنه بندی ، زلزله ، مدل سازی ، تاپسیس ، فرایند تحلیل سلسله مراتبی ، شهر سنندج