نانوساختارهای ضدمیکروبی در بسته بندی مواد غذایی

فناوری نانو واژه ای کلی است و به تمام فناوری های پیشرفته در عرصه کار با مقیاس نانو اطلاق می شود (ابعاد بین 1 تا 100 نانومتر است). متداولترین سیستم های بسته بندی فعال موادغذایی، حاوی انواع مختلفی از مواد ضدمیکروبی می باشند که از این طریق رشد میکروارگانیسمها را محدود کرده و مانع فساد ماده غذایی میشوند. نانو مواد ضدمیکروبی نظیر نانوکامپوزیتهای ضدمیکروبی، حاوی عوامل ضدمیکروبی دراندازه نانو میباشند که به دلیل داشتن نسبت سطح به حجم بیشتر و افزایش سطح واکنش قادر به غیر فعالسازی تعداد بیشتری از سلولهای میکروبی در مقایسه با مواد ضدمیکروبی دیگر هستند. در این بررسی اثرات ضدمیکروبی نانوکامپوزیت هایی نظیر نانونقره، نانوکیتوزان، نانورس، ترکیبات آلی و غیر آلی، اکسیدهای فلزی و نانوحامل ها در بسته بندی مواد غذایی مورد مطالعه قرار گرفته است. نانو ذرات نقره بر روی طیف وسیعی از باکتریهای بیماریزا، قارچها، مخمرها، جلبکها و فیتوپلانکتونها مؤثر میباشند. فعالیت آنتیمیکروبی در مورد برخی اکسیدهای فلزی نظیر تیتانیوم اکسید، اکسید روی و منیزیم اکسید میتواند به دلیل تولید گونههای اکسیژن فعال باشد. نانوکیتوزان و مشتقات آن اثرات ضدمیکروبی گستردهای دارند. رایجترین مکانیسم ضدمیکروبی که برای کیتوزان تعریف شده است، واکنش کیتوزان کاتیونی با غشاء سلولی آنیونی است، که در نتیجه آن نفوذپذیری غشاء افزایش یافته و در نهایت موجب گسیختگی و تراوش مواد درون سلولی میشود. نانورس های اصلاح نشده به تنهایی ضدمیکروب نیستند اما میتوانند باکتری ها را در یک محلول جذب کرده و امکان انجام واکنشهای بهتر با پلیمرهای ضدمیکروبی را فراهم کنند. برخی از نانوذرات، دارای خواص ضدمیکروبی نیستند، اما ممکن است به عنوان حامل ضدمیکروبی در بستهبندی مواد غذایی استفاده شوند. اطلاعات ارائه شده در این بررسی نشان میدهد که ترکیبات ضدمیکروب نانو مورد استفاده در مواد غذایی، عمر نگهداری مواد غذایی را به میزان قابل توجهی بهبود میبخشند، اما استفاده از آنها نیاز به مطالعه در زمینهی سمیت دارد تا ایمنی آنها برای مصرفکنندگان تضمین گردد.

کلیدواژه ها:

نانوساختار ، ضدمیکروبی ، بسته بندی ، مواد غذایی