مقایسه روش های برآورد حداکثر دبی بارش در دوره بازگشت های مختلف جهت کنترل صیدا به شهری (مطالعه موردی: شهر اردبیل)

بتان سیل در نقاط شهری و بروز خسارات جانی و اقتصادی از یک طرف و ایجاد منازل زننده از طرف دیگر، یکی از دغدغه های اصلی متخصصان و برنامه ریزان آبخیز های شهری می باشد. برای مدیریت و کنترل سیل در اولین گام لازم است تا دبی اوج سیلاب، زمان رسیدن موج سیل به پایین دست محاسبه گردد. برای این منظور در بسیاری از آن پیست های بالادست به دلیل عدم وجود ایستگاه های هیدرومتری و یا وجود نواقص آماری سیاق، استفاده از روابط تجربی هیدرولوژیکی ضروری است. در این تحقیق به برآورد کمی ستیزی شهر اردبیل با استفاده از سه رابطه کارتر و استدلالی و دیکن که در حوزه های شهری بیشترین کاربرد را دارد پرداخته شده و مقادیر آن ها با یکدیگر مقایسه شده است. ابتدا برای مطالعه، حوزه شهر اردبیل به تعداد سه حوزه با استفاده از نقشه توپوگرافی 1:25000 تفکیک گردید. در مرحله بعد نقشه کاربری اراضی شهر اردبیل تهیه شد و سپس مساحت هر یک از کاربری ها برای محاسبه روش استدلالی انجام شد و این چهار داده های مورد نیاز برای محاسبه روش های کارتر و دیکن نیز انجام گردید و سپس مقادیر سیل خیزی واحدهای مورد نظر برآورد شد. در نهایت مواد به دست آمده با یکدیگر مقایسه گردید. به طوری که روش کارتر و روش استدلالی بیشترین و روش دیکن کمترین مقادیر را برای منطقه به دست آمده است.

کلیدواژه ها:

حداکثر دبی بارش ، استدلالی ، کارتر ، دیکن ، شهر اردبیل