وضعیت ارائه بازخورد به فراگیر در آموزش بالینی از دیدگاه دستیاران ارشد و دانشجویان دوره پزشکی عمومی دانشگاه علوم پزشکی شیراز، سال 1393

مقدمه: ارائه بازخورد مؤثر به فراگیر در حین آموزش بالینی، یکی از شاخص های تدریس اثربخش می باشد. این مطالعه در نظردارد نظرات دستیاران ارشد و دانشجویان دوره پزشکی عمومی را در دانشگاه علوم پزشکی شیراز در مورد نحوه ارائه بازخورد درآموزش بالینی مقایسه نماید.مواد و روش ها: تحقیق حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی بود. در این تحقیق از روش نمونه گیری تصادفی استفاده شد و ازمجموع دستیاران ارشد و دانشجویان دوره پزشکی عمومی، اطلاعات 50 دستیار و 50 دانشجو، جمع آوری شد. گردآوری داده ها ازطریق پرسشنامه بازخورد صورت گرفته است. برای تعیین روایی پرسشنامه از 3 نفر از متخصصین نظرخواهی شد. بعد از اعمالنظرات اصلاحی، مجدداً روایی صوری ابزار به تأیید آنان رسانده شد. برای تعیین پایایی ابزار، ضریب آلفای کرونباخ پرسشنامه بازخورد 0/84 محاسبه شد که بیانگر همسانی درونی مناسب سؤالات پرسشنامه می باشد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 18 و آزمون های آماری توصیفی (شاخص های فراوانی و درصد) و تحلیلی (chi-square) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: 46 % از دانشجویان معتقد بودند که همیشه "به طور کلی این نظر موافق بودند. میان پاسخ های دستیاران ارشد و دانشجویان دوره پزشکی عمومی به متغیرهای 5، 6، 9، 10، 13، 16 و 18 رابطه معناداری مشاهده شد. در این میان به غیر از متغیر 9، اکثر افراد (دانشجو و دستیار) گزینه "گاهی اوقات" را برای پاسخ به متغیرها انتخاب کرده بودند. نتیجه گیری: بیشتر دستیاران ارشد و دانشجویان دوره پزشکی عمومی، در آموزش بالینی به طور مناسب، بازخورد دریافتنمی کنند. همچنین دستیاران ارشد دانشگاه علوم پزشکی شیراز نسبت به دانشجویان دوره پزشکی عمومی، از بازخورد دریافتی درطول آموزش بالینی خود، رضایت کمتری داشتند.

کلیدواژه ها:

بازخورد ، آموزش بالینی ، دستیاران ، دانشجویان ، دانشگاه