ارزیابی جانمایی دستگاه لیزر اسکنر زمینی در پروژه های برداشت نقشه برداری با الگوریتم ژنتیک

با استفاده از دستگاه لیزر اسکنی زمینی امکان مدل سازی کامل سه بعدی یک محدوده وجود دارد برای پوشش کامل محدوده بایستی دستگاه در نقاط مختلف مستقر و عملیات اندازه گیری انجام گیرد اما جابجایی و افزایش نقاط استقرار مستلزم صرف هزینه و زمان برای اندازه گیری های میدانی بیشتر بوده و در نتیجه باعث افزایش زمان و هزینه محاسباتی خواهد شد در این مقاله هدف آن است که ابزاری جهت ارزیابی نقاط انتخاب شده برای استقرار دستگاه لیزر اسکنر زمینی ارائه شود در این راستا برای دستیابی به این هدف از الگوریتم بهینه سازی ژنتیک استفاده شده است در روش پیشنهادی ابر نقاط حاصل از هم مرجع نمودن تمامی ایستگاه های استقرار دستگاه در محدوده اسکن به عنوان فضای جستجوی الگوریتم ژنتیک استفاده می شود همچنین تابع هزینه با دو هدف یکی کاهش نواحی پنهان در ابر نقاط نهایی و دیگری انتخاب کمترین تعداد ممکن نقاط استقرار در نظر گرفته می شود با انتخاب مجموعه ای تصادفی از نقاط کاندید برای استقرار به عنوان پاسخ اولیه الگوریتم شروع به کار کرده و در فضای جستجو در طی تکرارهای متوالی با اعمال عملگرهای انتخاب تقاطع و جهش جواب بهینه مساله جانمایی لیزر اسکنر زمینی را به دست می اورد در این فرایند انتخاب بهینه نقاط استقرار دستگاه به صورت اتوماتیک و تکراری بوده و اطمینان از چیدمان صحیح با حداقل تعداد نقاط لازم برای اندازه گیری کامل محدوده حاصل می شود نتایج این تحقیق بر روی داده های واقعی و شبیه سازی نشان می دهد با الگوریتم بهینه سازی ژنتیک می توان نقاط بهینه برای استقرار دستگاه لیزر اسکنر را از میان تعداد بسیار زیادی از نقاط کاندید انتخاب کرد بدین وسیله ابزاری برای ارزیابی بهینه بودن نقاط استقرار انتخاب شده ایجاد می شود

کلیدواژه ها:

لیزر اسکنر زمینی ، جانمایی ، بهینه سازی ، الگوریتم ژنتیک