معیارهای طراحی محله پایدار با تأکید بر ارزش های زیست محیطی

کاربرد مفاهیم پایداری و اهداف توسعه پایدار در جهت کاهش اتلاف انرژی و آلودگی محیط زیست در معماری، منجر به پیدایش مبحثی به نام «معماری پایدار» گردیده و طی دهه های اخیر توسط توسعه پایدار به طور فزاینده ای به یک عنصر مهم در برنامه ریزی مناطق تبدیل شده است. اگرچه محور توجه آن بیشتر به شهرهاست و توسعه محله به دلایلی کمتر مورد توجه قرار گرفته است؛ با این حال شهرها را نمی توان پایدار در نظر گرفت اگر قطعات آن ها (مؤلفه هایی مانند محله) فاقد معیار پایداری باشد. معیارهای پایداری محلات آینه ای برای تجزیه و تحلیل پایداری شهرها برای سطوح بالاتر هستند که شامل جنبه های اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی است. با توجه به گستردگی مطالب مربوط به پایداری، در این نوشتار صرفاً مطالعات مربوط به محلات شهری و روش های ایجاد پایداری زیست محیطی در محلات با استفاده از روش تحلیل محتوا مورد بررسی قرار می گیرد و به عنوان نتیجه گیری به اصولی برای طراحی پایدار دست خواهیم یافت ککه عدم رعایت آنها در طراحی محلات نیل به پایداری را مخدوش می سازد که شامل : طراحی فضاهای سبز محله ؛ تعیین تراکم با توجه به اقلیم محل ؛ طراحی بافت و ساختمان ها با توجه به اقلیم محدوده (انرژی خورشید و باد ) که این روش کمترین میزان هدر رفت انرژی را دارد ؛ اولویت دادن به دسترسی پیاده در محله که با حمل و نقل عمومی کارآمد امکان پذیر می باشد.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، محله پایدار ، معیارهای زیست محیطی