کاربرد اصول توسعه میان افزا در ظرفیت پذیری بافت های فرسوده (مطالعه موردی شهر زنجان)

در عصر کنونی با توجه به توسعه ناپایدار شهرها، راهبرد توسعه میان افزا از مهمترین راهبردهای توسعه شهری است که می تواند توسعهشهری را مطابق با توسعه پایدار هدایت نماید. هدف این مطالعه کاربرد اصول توسعه میان افزا در ظرفیت پذیری بافت فرسوده شهر زنجانمی باشد پژوهش حاضر از نظر ماهیت، از نوع تحیقات کاربردی و از لحاظ روش تحقیق، از نوع روشهای اسنادی- تحلیلی است که ازتکنیک GIS (مدل FUZZY-AHP) جهت تجزیه و تحلیل داده ها، تهیه لایه های مربوطه و نقشه نهایی استفاده شده است. یافته های تحقیق نشان میدهد بافت فرسوده شهر زنجان استعدادهای بالایی در راستای توسعه میانافزا دارد و در صورت توجه به این پتانسیلها،بافت فرسوده می تواند نقش موثر در کاهش رشد بی ویه شهر داشته باشد و به افزایش قابلیت ها جهت تامین مسکن کمک نماید که در اینصورت شاهد شکل گیری شهر پایدار و سالم خواهیم بود.

کلیدواژه ها:

توسعه میان افزا ، ظرفیت پذیری ، بافت فرسوده ، شهر زنجان