بررسی آسایش اقلیمی وگردشگری شهرکرد بر اساس شاخص های دمای موثر، بیکر و اوانز

در جهان امروز، موضوع گردشگری و جذب توریسم به دلایل مختلف سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و خصوصأ اقتصادیبرای کشورها به عنوان یکی از صنعت های مهم که نقشی اساسی را در زمینه اشتغال، ایجاد درآمد، معرفی فرهنگ و تمدنایفاء می نماید مطرح است. با توجه به نقش غیر قابل انکار عناصر آب و هوایی در آسایش انسان، و به تبع آن در بازدید ازجاذبه های طبیعی و تاریخی، ضرورت مطالعه در زمینه شناخت عوامل مؤثر در بهبود امکانات استفاده از جاذبه هایگردشگری با وجود وفور این جاذبه ها، آشکارتر میگردد. یکی از عوامل مهم برای گردشگران آگاهی داشتن از شرایط آب وهوایی است تا از نظر اقلیم وآسایش، زمان مناسب در فصل های مشخص سال را با توجه به علایق خود انتخاب و موردبررسی قرار دهند. شهرستان شهرکرد به لحاظ توپوگرافی در بخش شمالی رشته کوه زاگرس قرار گرفته است. این شهر باارتفاع 2070 متر از سطح دریا، به «بام ایران» معروف است.شهرکرد دارای اقلیم نیمه مرطوب معتدل با تابستان های معتدل و زمستانهای بسیار سرد می باشد و به علت داشتن جاذبه های تاریخی و طبیعی منحصر به فرد از مقاصد گردشگران می باشد.از این رو در این پژوهش شرایط بیوکلیمایی شهرستان شهرکرد با استفاده از شاخص های آسایش اقلیمی دمای موثر، بیکر، و اوانز محاسبه و مقایسه شد. برای این منظور از داده های ایستگاه سینوپتیک شهرستان شهرکرد در یک دوره 15 ساله (2010-1995) استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد که در مجموع ماه های می، ژوین، اکتبر و سپتامبر ازشرایط بیوکلیمایی مطلوب برای گردشگران برخوردار است.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، اقلیم ، شرایط بیوکلیمایی ، شاخص های آسایش اقلیمی ، شهرکرد