بررسی جداسازی امولسیون آب از فرآورده های نفتی ورودی به انبار نفت شرکت ملی پخش فرآورده های نفتی منطقه بوشهر با استفاده از فرآیند جذب سطحی

استخراج نفت و گاز به همراه استخراج آب می باشد که جداسازی آن یکی از مراحل آغازین پالایش نفت و گاز محسوب می شود. با آنکه حلالیت آب در فرآورده های نفتی ناچیز است ولی با کاهش دما، همان مقدار آب موجود نیز از فرآورده جدا شدهو سبب اشکالاتی می شود. نفت استحصالی دارای مقادیر زیادی آب است که به دلیل ناپایدار بودن امولسیون، در زمان کوتاهی این آب بصورت خودبخودی جدا شده و یک امولسیون با محتوای 5 درصد آب باقی می ماند که در نهایت طی فرآیندهای نمک زدایی به همراه نمک خام از نفت خارج می شود و میزان آب تا مقادیر کمتر از 1 درصد کاهش می یابد. به دلیلمشکلات عملیاتی و طراحی مختلف مانند عدم زمان ماند کافی و غیره، جداسازی کامل امولسیون آب همراه با فرآورده های نفتی صورت نمی گیرد لذا همراه با ورود فرآورده های نفتی به درون مخازن انبار نفت، امولسیون های آب نیز از طریق خطلوله موجود وارد مخازن انبار نفت می گردد که باعث کاهش کیفیت توزیعی فرآورده نفتی، خوردگی مخازن، تسریع در تشکیل لجن های نفتی و با انتقال به خودروها و ماشین آلات سنگین جهت مصرف، طی یک فرآیندی، موتور مکانیکی دستگاه را غیر فعال می کند و بازدهی را کاهش می دهد. این مقاله به بررسی روش های نوین حذف امولسیون های آب در فرآورده هاینفتی نظیر گازوئیل، با استفاده از روش جذب سطحی با جاذب هایی نظیر جاذب های زئولیتی و کربنی می پردازد که در نهایت باعث کاهش چشمگیر هزینه های ناشی از تعمیرات و بازسازی و افزایش منافع اقتصادی می گردد.

کلیدواژه ها:

امولسیون ، جذب سطحی ، زئولیت ، فرآورده های نفتی