بررسی ضوابط حقوقی مرمت و طراحی در بافتهای تاریخی

ایران دارای گنجینه ای عظیم از میراث ملموس و ناملموس تاریخی است که به علت نبود اقداماتی یکپارچه و منسجم رو به زوال و فراموشی است. تاکنون مداخلات بسیاری در بافت های تاریخی این سرزمین صورت گرفته است که به علت عدم توجه به بستر و زمینه و صرفا با انجام اقدامات کالبدی نه تنها به بهتر شدن شرایط کمکی ننموده، بلکه به مشکلات بافت تاریخی افزوده و به تبع آن، بافت تاریخی را بیشتر در معرض نابودی قرار داده اند. در این مقاله تلاش گردیده تا با بررسی مبانی حقوقی و اصول تدوین شده در قوانین و مقررات در خصوص مرمت و طراحی های جدید در بافت های تاریخی، به چگونگی این اقدامات در این بافتها پرداخته شود. روش تحقیق در این پژوهش تحلیلی-توصیفی و بر اساس مطالعات کتابخانه ای و بررسی منابع موجود است. در ابتدا به تعریف بافت تاریخی و میراث فرهنگی پرداخته شده و سپس مراجع تصمیم گیرنده این بافت ها معرفی شده و در ادامه آن مرمت، اصول مرمتی و همچنین اصول ساخت و ساز و طراحی در بافت تاریخی توضیح داده شده است. نتیجه این تحقیق نیز به مبانی و ضوابطی درباره طراحی و ساخت و ساز جدید معماری در مجاورت و یا درون بافت های تاریخی منجر شده و چگونگی مداخلات مرمتی و حفاظتی را شامل می شود

کلیدواژه ها:

ضوابط حقوقی ، بافت های تاریخی ، میراث فرهنگی ، اصول مرمتی ، اصول طراحی جدید