تعیین سهم خودمتمایزسازی، اعتماد، شرم و گناه در پیش بینی سازگاری زناشویی

این پژوهش با هدف تعیین سهم خودمتمایزسازی، اعتماد،شرم و گناه در پیش بینی سازگاری زناشویی اجرا شد . پژوهش حاضر توصیفی، از نوع همبستگی و جامع ه آماری آن، زنان معلم، متأهل و شاغل در آموزش و پرورش شهرنورآباد بودند . از میان آنها 150 نفر به شیو ه نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و با پرسشنامه های خودمتمایزسازی (اسکورن و فراید لندر، 1999 )، مقیاس اعتماد (رمپل و هولمز، 1986 )، آزمون عاطفه خودآگاه (تانگنی واگنر و گرمزو، 1992 ) و مقیاس سازگاری زن و شوهر (اسپانیر، 1976 ) مورد آزمون قرار گرفتند. داده ها از طریق آمار توصیفی (فراوانی، شاخص های مرکزی، شاخص هایپراکندگی و محاسبه ضریب همبستگی) و آمار استنباطی (رگرسیون چندمتغیره به شیوه گام به گام) تجزیه و تحلیل شد. یافته های پژوهش نشان داد که خودمتمایزسازی، اعتماد و شرم با سازگاری زناشویی رابط ه معنادار دارندP<0/01 وقادر به پیش بینی سازگاری زناشویی هستند. این سه متغیر با هم 35 درصد از تغییرات سازگاری زناشویی را تبیین می کنند

کلیدواژه ها:

سازگاری زناشویی ، خودمتمایزسازی ، اعتماد ، شرم وگناه