مقایسه اثربخشی درمان شناختی-رفتاری و رفتار درمانی دیالکتیکی در کاهش افکار خودکشی سوءمصرفکنندگان مواد

پژوهش حاضر با هدف مقایسه میزان اثربخشی درمان شناختی رفتاری و رفتار درمانی دیالکتیکی در کاهش افکار خودکشی سوءمصرفکنندگان مواد انجام گردیده است. پژوهش حاضر طرحی شبه آزمایشی از نوع پیشآزمون پسآزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه سوء مصرف کنندگان مراجعهکننده به مراکز ترک اعتیاد شهر بیرجند در سال9313 بود. با روش نمونهگیری در دسترس از بین کلیه مراجعهکنندگان، تعداد 33 نفر که نمرات بالایی را در مقیاس سنجش افکار خودکشی بک کسب کرده بودند انتخاب و به صورت مساوی و کاملاً تصادفی در دو گروه آزمایش )درمان شناختی رفتاری و رفتار درمانی دیالکتیکی( و گروه گواه قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامه سنجش افکار خودکشی بک - 9191 ( بود. اعضای گروههای آزمایش در 8 جلسه 19 دقیقهای آموزشهای مربوطه را به شیوه گروهی دریافت کردند. ( برای مقایسه میانگین نمرات از آزمون کوواریانس در سطح معناداری 90 P< استفاده شد. نتایج نشان داد که بین میانگین نمرات پیشآزمون و پسآزمون گروههای آزمایش و گواه، تفاوت معناداری وجود دارد ) 90 P< (. بدین معنی که درمان شناختی رفتاری و رفتار درمانی دیالکتیکی هر دو موجب کاهش میزان افکار خودکشی سوء مصرف کنندگان مواد -در گروههای آزمایش نسبت به گروه گواه شده است. یافتههای پژوهش حاضر نشان میدهد که هم درمان شناختی رفتاری - و به خصوص رفتار درمانی دیالکتیکی، میتواند میزان افکار خودکشی را در سوءمصرفکنندگان کاهش دهد. لذا از این یافته میتوان در راستای برنامهریزی در جهت کاهش و یا جلوگیری از افزایش افکار خودکشی سوءمصرف کنندگان مواد استفاده کرد

کلیدواژه ها:

درمان شناختی رفتاری ، رفتار درمانی دیالکتیکی ، افکار خودکشی ، سوءمصرف مواد