مقایسه توانایی حل مسئله دانش آموزان طلاق با عادی پایه هفتم شهرستان سقز

مقدمه: حل مسئله تشخیص و کاربرد دانش و مهارتهایی که منجر به پاسخ درست یادگیرنده به موقعیت یا رسیدن او به هدف مورد نظرش به منظور سازگاری با چالشهای درونی و بیرونی میباشد. هدف: هد پژوهش حاضر، مقایسه توانایی حل مسئله دانش آموزا فرزند طلاق با دانش آموزا عادی پایه هفتم بود. روش: پژوهش حاضر از نوع علی مقایسهای با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دان شاموزان فرزندطلاق و عادی پایه هفتم شهرستا سقز بودند که ابتدا به روش خوشهای یک مدرسه انتخاب شد و سپس از بین آ نها تمام دانش آموزان طلاق که هشت نفر بودند با دانشآموزان عادی پایه هفتم به عنوان نمونه نهایی انتخاب شدند. از این تعداد 8 نفر در گروه فرزندان طلاق و 8 دانشآموزان عادی با استفاده از نمونهگیری تصاادفی سااده انتخاب شدند . دادهها به کمک پرسشنامه حل مسئله هپنر وپترسو 2882 جمع آوری شد. برای نشا داد تفاوت گروهها از تحلیل کواریانس چند متغیره استفاده شد. یافته: نتایج به دست آمده به تفاوت معنیدار دو گروه باهم انجامید و مقایسه میانگین خرده مقیاسها نشان داد که دانش آموزانطلاق در سبک گرایش- اجتناب و کنترل شخصی به طور کلی بهتر از دانشآموزان عادی عمل میکنند ولی در مقیاس اعتماد به حل مسئله نسبت به دانشآموزان عادی بدتر عمل کرده بودند. نتیجهگیری: میتوان نتیجه گرفت که با وجود تصوارت رایج در مورد کودکا طلاق این کودکا ن در برخی زمینه ها کنترل شخصی و سبک گرایش- اجتناب( توانایی های بهتری نسبت به کودکا ن عادی دارند توجه به اهمیت این مسئله در بین دانشآموزان لزوم تحقیقاتی از این دست، به منظور برنامهریزیهای لازم توسط دست اندرکاران آموزش و پرورش و والدین، به منظور کمک به دانشآموزان مورد مطالعه ضروری است و مطالعات گستردهتری در این زمینه پیشنهاد میگردد.

کلیدواژه ها:

توانای حل مسئله ، دانشآموزا ن طلاق ، دانشآموزان عادی